دلم می خواد داد بزنم بگم دلم چه تنگه
بگم که زندگی فقط با بودنت قشنگه
خیال نکن یادم میره نگاه پاک و صافت
خوب می دونم که آسمون چشم تو چه رنگه
می شینی تو نگاهم وقتی که از تو دورم
با بودنت تو قلبم همیشه پرغرورم
دختر مهربونم
مثل گل بهاره
قلب کوچیکش اما
تاب سفر نداره
وقتی که دورم از اون
ابری میشه نگاهش
تیره نشه الهی
صورت مثل ماهش
صدای خنده هاشه که پیچیده تو خونه
واسم مث یه دنیاس اینو خودش می دونه
قهر که کنه سیاهه زندگی تو نگاهم
برای برگشتنش همیشه چشم براهم
بذار نگات کنم من پری آسمونی
قلب تو پرشده از خوبی و مهربونی
می بری غصه ها رو با خنده هات چه آسون
بگو تو شهر چشمات چی کردی باز تو پنهون

نوشته های دیگران ()